Daniel S. Briggs

Dwa tygodnie. Ponad czternaście dni spędzone w Los Angeles. Jak na razie nie było źle. Pogrywałem z Waitsem, który miał mnie kompletnie w dupie, ale nie był najgorszy; chodziłem na zajęcia z Meredith, już zdążyła się wszystkim pochwalić, że jej wujaszkiem jest Joe Perry. Jeśli go nie poznam w ciągu tego roku, uznam się za nieudacznika. Kto jeszcze... Mała hipiska, której imienia za cholerę nie mogłem zapamiętać. Raz się przedstawiła i od tego czasu mówiłem do niej po prostu 'mała'. To dziecko kwiatów przychodziło do mnie szkolić się w grze na gitarze. Była jeszcze jedyna blondynka w babskim gronie. Nora. Widziałem ją kilka razy i nie zamieniliśmy ani słowa, chociąz chodziliśmy na sekcję jazzową. A. Pani Thor też gdzieś tam była. Chwilę pogadaliśmy, ale zbyła mnie szybko. Zdecydowanie za szybko. Chociaż czarny maluszek powiedział mi, że to właścicielka mustanga. Nieźle. Naprawdę nieźle. I ostatnia Amanda.

Sama zainteresowana wleciała na mnie, mocując się ze sporych rozmiarów bagażem. 

- Suń się, chłopie! Nie widzisz, że tu się chodzi! - syknęła, a gdy spojrzała na mnie, zaniemówiła na ułamek sekundy, po czym wypaliła coś, że się spieszy. 

- Pomóc ci? - rzuciłem z uśmiechem. I zanim zdążyła zaprzeczyć, dodałem, że jadę na dół i z chęcią zabiorę jej wielką walizkę. Już chyba z łaski pozwoliła mi dotknąć swoich rzeczy, po czym oboje załadowaliśmy się do windy, gdzie przez chwilę musieliśmy wysłuchiwać jakiegoś lekkiego jazziku. Gdy drzwi się otworzyły, dziewczyna wyskoczyła z nich czym prędzej, kompletnie o mnie zapominając. Wzruszyłem ramionami i wolno podążyłem za nią. Dopiero gdy byłem w połowie drogi do wyjścia, jej głowa pojawiła się w drzwiach, a sama pani właściciel krzyczała:

- No, pospiesz się!

- Już, królowo! Twój niewolnik stara się jak może - odkrzyknąłem ze śmiechem. Amanda przewróciła oczami i zniknęła na zewnątrz. Gdy też znalazłem się przed Akademią, stwierdziłem, że już trzy dziewczyny pakowały się do taksówki. Nora z hipiską przepychały się ze śmiechem, a pani Thor stała za nimi, oparta o swój bagaż i patrzyła na nie ze wzrokiem mówiącym 'No, długo jeszcze? Co za dzieci.'

- A te co znowu? - Amanda zagadnęła osamotnioną czarną, a jak piesek podreptałem za nią, ciągnąc jej wypchaną walizkę. Co ona tam miała?! Cegły?!

- Kłócą się o to, która będzie siedziała na środku - odparła wyraźnie znudzona Fey. Odkąd hipiska powiedziała mi to zdrobnienie, używałem go, nie mając pojęcia jak naprawdę brzmiało całe imię owej dziewoi. - A ty co tu robisz? - zwróciła się do mnie.

- Żegnam moją jedyną miłość życia. Odchodzi, a ja muszę to znosić - odparłem ciężko, obejmując Amandę ramieniem i łapiąc się za serce. Finnes spojrzała na mnie jak na przygłupa i walnęła mnie łokciem, żebym się odczepił. Zaśmiałem się, widząc jej reakcję. Jednak zostawiłem obie dziewczyny i podszedłem do bagażnika, wpakowałem walizkę do środka i przywitałem się z krzyczącymi pannicami.

- Idź do przodu! 

- Poświęcę się  i zajmę najniebezpieczniejsze miejsce. Na środku. Nora, doceń to.

- Nie! Zawsze tam siedzę!

- Siemanko, piękne!

Obie spojrzały na mnie z szerokimi uśmiechami, a hipiska dodała:

- Daniel, jesteś po mojej stronie, nie?

- Nie! - zaprzeczyła Nora, łapiąc mnie za ramię i przysuwając się do mnie. - Briggs uważa, że to ja powinnam siedzieć na środku!

- Taaak? - Moja uczennica od gitary podparła się obiema dłońmi na biodrach i spojrzała na swoją koleżankę z uniesionymi brwiami. - Nie wiem, czy spodoba się Stale'mu jak mu o tym powiem.

- Nie zrobisz tego!

- Owszem, zrobię - odparła z szatańskim uśmiechem hipiska, otwierając do tego szerzej swoje wielkie oczy. Z tymi długimi czarnymi włosami mogła uchodzić za młodszą siostrę Lokiego wersja Tom Hiddlestone. I ten uśmieszek. Aż mnie ciarki przeszły! Zresztą nie tylko mnie. Nora wciąż trzymała się kurczowo mojego ramienia, patrząc z przerażeniem na małą dziewczynę. W końcu odetchnęła głęboko, luzując swój chwyt.

- Tym razem wygrałaś, Draven. Zemszczę się! - rzuciła do hipiski, wskazując ją palcem. Ta jednak nic sobie z tego nie zrobiła, tylko uśmiechnęła szeroko i zadowolona podskoczyła do naszej dwójki. 

- Pożegnasz ode mnie Jessy'ego? - spytała, patrząc się na mnie tymi czarnymi oczami. 

- Pewnie, mała. Ale mnie już nie pożegnasz? - rzuciłem, uśmiechając się zawadiacko. Nora prychnęła i zaczęła wkładać swoje rzeczy do bagażnika, a panna Draven podniosła rękę do góry i przybiła mi piątkę. 

- Jak wrócę, nauczymy się czegoś nowego? - spytała, ale nie zdążyłem odpowiedzieć, bo zniecierpliwione Amanda i pani Thor, wepchnęły ją do środka taksówki, po czym same wsiadły. Zamknąłem drzwi za wsiadającą Fey i jeszcze oparłem się o otwarte okno samochodu.

- Nie szalejcie tam za bardzo - mruknąłem, po czym mrugnąłem do Amandy, a ta tylko przewróciła oczami. - Jedź ostrożnie. Wieziesz cenny towar - rzuciłem do taksówkarza, po czym wyprostowałem się i uderzyłem w dach samochodu na znak, że może odjeżdżać. Zanim panny opuściły parking, zaczynając swoją podróż, skierowałem się w stronę centrum. Zdecydowanie potrzebowałem orzeźwienia. W pewnym momencie spostrzegłem, że szła obok mnie znajoma postać.

- Idziesz do baru? - spytała Meredith.

- To idziemy we dwójkę - odparłem, po czym uśmiechnąłem się do siebie. 

Krótko, bo krótko, ale mam nadzieję, że wybaczycie Perry'emu ;D Dziś imprezka w domu, więc przygotowania zajmują mi większość czasu. Wgl witam nową postać! A Ash gdzieś wcięło?! Na następne rozdziały 'Niech Moc będzie z Wami!'